ما عاشق نوریم و سروریم و صفاییم...

جدیدنا حال مزاجیم کورلیشن یک داره با تغییرات آب و هوا! اعتراف می کنم هوای بارونی رو خیلی دوست دارم ولی این هوا همیشه با یک غم پنهانی همراهه ، یه حس غریب که آدم رو می کشونه به فضایی که کمی غمگینتره. حالا این فضا توی سن های مختلف و با شرایط مختلف با هم فرق می کنه . مثلا برای من که اینجا یه گوشه ای از دنیا افتادم خاطره های گذشته رو یادم میاره وقتی که پیش خانواده ام بودم. یا آدمهایی که به هر دلیلی ازدستشون دادم. شاید برای یه جوون 19, 20  ساله همراه باشه با غم دوری و هجران از معشوق ! یا برای یه کهنسال،  می تونه خاطرات دوران جوونی باشه  یا خاطرات کسایی که از دست داده.
نهایتا می خوام بگم اگر یه چند روزی هوا بارونی باشه منجر می شه به افسردگی خفیف من ! حالا از آفتاب بگم؛  صبحی که با هوای آفتابی همراه باشه برای من شیرینی خاص خودشو داره. از رختخواب که بلند می شم اولین کارم بالا زدن پرده و کرکره هست تا آفتاب رو تو خونم راه بدم! بعدشم دلم می خواد یه صبحانه متفاوت و جانانه همراه با آهنگ  ملایم و عاشقانه آماده کنم که با همسر خان بخوریم،  بعدشم مسیر صبحگاهی دانشگاه رو کمی کج کنیم که آفتاب زیبای صبح گاهی رو روی آب رودخونه تجو بیشتر ببینیم.
توی دانشگاه هم همه خوشحال تر به نظر می رسن، گل های رز صورتی گوهر هم طراوت بیشتری دارن وقتی آفیس پر از نوره، حتی اگر واقعا هم اینطور نباشه برای من اینطور به نظر می رسه!
خلاصه که ما عاشق نوریم و سروریم و صفاییم... ما هر دو در این صبح طربناک بهاری... از خلوت و خاموشی شب پا به فراریم...